Terwijl mijn Imac in een push-up berichtje met enige ironie in zijn rechterbovenhoek aangeeft dat morgen ons openingstornooi zou gespeeld worden, wil ik iets schrijven over mijn putting, nl. over mijn slechte puttingcapaciteiten. Want iedereen, die al eens ooit met mij een rondje speelde weet dat mijn putting niet mijn sterkste punt is.
Eén van hen is Mark Maesschalck, een zeer gepassioneerd golfer en een man met vele boeiende verhalen. Van hem leerde ik de uitdrukking ‘Close, but no cigar!’ Het was zijn favoriete uitspraak, telkens ik weer eens een put net miste. Sindsdien zeg ik het vaak zelf, telkens ik een put net te kort laat of wanneer mijn bal toch nog de kans ziet om via de rand uit de hole te draaien om fier tot stilstand te komen op 10 cm naast de zo begeerde opening voor een golfer. Mark wist hierbij te vertellen dat deze uitdrukking uit het Amerikaanse Wilde Westen stamt, uit de tijd dat de cowboys in hun vrije tijd een spelletje speelden. Ze wierpen met een hoefijzer naar een paaltje. Als het hoefijzer precies rond het stokje lag, kreeg de werper een sigaar als prijs. Iemand, die net miste, kreeg de ondersteunende bedenking van ‘nice try, but no cigar’.
Bij een kleine zoektocht op het internet naar het ontstaan van deze uitdrukking, kom ik inderdaad in de VS terecht, maar wel begin of midden 20ste eeuw. Waar het ontstaan van de uitdrukking bij kermissen wordt gelegd. Bij standen waar met een hamer op een knop werd geslagen om een ring omhoog te stuwen. Als de bel werd geraakt, kreeg de winnaar een sigaar als beloning. Meestal lukte dat net niet en was het …close, but no cigar! In 1935 kwam deze uitdrukking voor het eerst voor in een film en in 1949 in een krantenbericht.
Mij lijkt de verwijzing naar het ontspannende spelletje hoefijzerwerpen van een groepje cowboys op straat vlak voor hun saloon, meer tot de verbeelding te spreken. Al zal ik in het vervolg mij bij elke put toch meer proberen te richten op de mentale instelling ‘die moet er in !’
Of zoals de Engelsen zeggen: ‘The proof of the putting is…in the practice!’ …nu op ons matje in de garage of in de living…
